Γρηγόριος Λαμπρινός M.D. F.E.B.U.

Χειρουργός Ουρολόγος Ανδρολόγος

Στοιχεία επικοινωνίας
Ιατρείο: 210-59.86.795
Γραμματεία: 6988-60.69.92
Ραντεβού: 11.00-13.30 και 16.00 – 19.00
info@lamprinos.gr

Στοιχεία επικοινωνίας

Ιατρείο: 210-59.86.795 – Γραμματεία: 6988-60.69.92

info@lamprinos.gr

Αρχική » Παθήσεις » Σελίδα 4
Προστατίτιδα

Προστατίτιδα

Τρίτη 28 Απρ 2020

Η προστατίτιδα επηρεάζει τον προστατικό αδένα και τους περιβάλλοντες ιστούς

Η προστατίτιδα είναι μια φλεγμωνή του προστάτη, η οποία είναι αρκετά συχνή στους άντρες. Περίπου οι μισοί άντρες θα παρουσιάσουν κάποιας μορφής προστατίτιδα κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Μπορεί να είναι οξεία (αιφνίδιας έναρξης με σοβαρά συμπτώματα) ή χρόνια (η οποία παραμένει για χρόνια). Χωρίζεται επίσης σε βακτηριακή και μη βακτηριακή. Είναι πολύ σημαντικό να γνωρίζεται ότι η προστατίτιδα δεν έχει καμία σχέση με καρκίνο του προστάτη.

Τύποι προστατίτιδας

Τα συμπτώματα, η διάγνωση, αλλά και η θεραπεία είναι διαφορετικά για κάθε είδος προστατίτιδας. Για τη σωστή και έγκαιρη διάγνωση, πρέπει να γίνει μια λεπτομερής και άμεση διερεύνηση το συντομότερο δυνατό.

Η οξεία βακτηριακή προστατίτιδα είναι, όπως λέει και το όνομά της, μια βακτηριακή λοίμωξη του προστάτη. Παρουσιάζεται συνηθέστερα σε νέους ασθενείς ή σε μεσήλικες και τα συμπτώματά της είναι ιδιαιτέρως έντονα, τα οποία συνοδευόνται από υψηλό πυρετό.

Η χρόνια βακτηριακή προστατίδια μοιάζει με την οξεία βακτηριακή, αλλά αναπτύσεται σταδιακά και τα συμπτώματά της δεν είναι τόσο έντονα. Δεν υπάρχει πυρετός, και οι ασθενείς αναφέρουν υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις.

Η χρόνια μη-βακτηριακή προστατίτιδα (ή σύνδρομο χρόνιο πυελικού άλγους) είναι η πιο κοινή μορφή προστατίτιδας. Τα αίτιά της δεν είναι πάντα γνωστά, αλλά τα συμπτώματα οφείλονται κυρίως σε φλεγμωνή ή μυικούς σπασμούς των μυών του πυελικού εδάφους.

 

Συμπτώματα

Τα συμπτώματα διαφέρουν ανάλογα με τον τύπο της φλεγμωνής, αν και πολλά υπάρχουν σε διαφορετικά είδη προστατίτιδας. Κάποια χαρακτηριστικά αναφέρονται παρακάτω.

Οξεία βακτηριακή / χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα

Στην οξεία μορφή προστατίτιδας τα συμπτώματα εμφανίζονται αιφνιδίως, ενώ στη χρόνια εμφανίζονται σταδιακά. Ο πυρετός είναι χαρακτηριστικότερος στην οξεία λοίμωξη, η οποία χωρίς άμεση θεραπεία, μπορεί να γίνει συστηματική και να οδηγήσει σε σηψαιμία, απειλόντας ακόμα και τη ζωή του ασθενούς. Οι βακτηριακές προστατίτιδες μπορεί να παρουσιάσουν:

  • Πυρετό (κυρίως η οξεία)
  • Ρίγη
  • Αίσθηση καύσους κατά την ούρηση
  • Ανικανότητα να αδειάσει η κύστη με την ούρηση
  • Συχνοουρία (ιδιαίτερα νυχτερινή)
  • Πόνος στο περίνεο, στους όρχεις, στην κύστη και στη μέση
  • Επώδυνη εκσπερμάτιση

 

Χρόνια μη βακτηριακή προστατίτιδα ή χρόνιο πυελικό άλγος

Σε αυτη τη μορφή φλεγμωνής οι άντρες μπορεί να παρουσιάσουν:

  • Δυσκολία ή πόνο κατά την ούρηση
  • Δυσανεξία ή πόνο στο περίνεο, την κύστη, τους όρχεις και το πεός
  • Δυσκολία ή πόνο κατά την εκσπερμάτιση.

 

Διάγνωση

Επειδή οι θεραπευτικές επιλογές είναι διαφορετικές για κάθε είδος προστατίτιδας, η σωστή διαγνωστική προσέγγιση είναι πάρα πολύ σημαντική για επιτυχή αποτελέσματα. Αυτή γίνεται με:

  • Λεπτομερές ιστορικό και εκτίμηση των συμπτωμάτων.
  • Φυσική εξέταση με δακτυλική εξέταση (η οποία αποφεύγεται αν υπάρχει εμφανής οξεία βακτηριακή προστατίτιδα).
  • Διορθικό υπερηχογράφημα – σε κάποιες περιπτώσεις η απεικόνιση του προστάτη μπορεί να είναι χρήσιμη.

Θεραπεία

Η θεραπεία εξαρτάται από τον τύπο της φλεγμωνής. Αν α ασθενείς έχει οξεία ή χρόνια βακτηριακή προστατίτιδα θα χρειαστεί αντιβίωση για ανάλογο διάστημα. Για τη χρόνια μη βακτηριακή προστατίτιδα, αντιβιοτικά μπορεί να χρειαστούν αρχικά, αλλά συνήθως χρειάζεται να συνδυαστούν με άλλα σκευάσματα όπως:

  • α-αναστολείς
  • αντιφλεγμωνώδη
  • μυοχαλαρωτικά
  • φυτικά εκχυλίσματα ή βιταμίνες
  • Προστατικό μασάζ για να αποχετευτούν τα φλεγμωνώδη κύτταρα από τον προστάτη

Οι φλεγμωνές του προστάτη μπορεί να είναι ιδιαίτερα επώδυνες, αλλά είναι σχεδόν πάντα εξαιρετικά ενοχλητικές και τείνουν να επηρεάσουν την ποιότητα ζωής του ασθενούς. Αν έχετε παρόμοια συμπτώματα επικοινωνήστε με το ιατρείο μας για να κλείσετε ραντεβού για άμεση διερεύνηση και αντιμετώπιση.

 

Ακράτεια Ούρων

Ακράτεια Ούρων

Τρίτη 28 Απρ 2020

Η ακράτεια ούρων αποτελεί ένα πρόβλημα ελέγχου της λειτουργίας της κύστης που προκαλεί την ακούσια απώλεια ούρων. Παρουσιάζεται συχνότερα στις γυναίκες,  χωρίς αυτό βεβαίως να σημαίνει ότι οι άνδρες είναι ασφαλείς. Αν και η λειτουργία της ουροδόχου κύστης μεταβάλλεται με την ηλικία, η ακράτεια ούρων δεν είναι κάτι φυσιολογικό και αποτελεί ένα ιδιαίτερα ενοχλητικό σύμπτωμα, που επηρεάζει τόσο την ποιότητα ζωής, όσο και την καθημερινότητα των ασθενών. Οι ασθενείς που πάσχουν από ακράτεια τείνουν να περιορίζουν τις καθημερινές δραστηριότητές τους, γεγονός που οδηγεί στον κοινωνικό αποκλεισμό τους. Παρότι υπάρχουν πολλές θεραπευτικές επιλογές, τουλάχιστον οι μισοί ασθενείς με ακράτεια, δε θα πάνε ποτέ στον Ουρολόγο, θεωρώντας ότι το πρόβλημα αυτό είναι “φυσιολογικό” για την ηλικία τους και θα συνεχίσουν να υποφέρουν, τόσο από την ακράτεια, όσο και από όλα τα κοινωνικά προβλήματα που μπορεί να επιφέρει.

Πώς λειτουργεί η ουροδόχος κύστη

Η ουροδόχος κύστη είναι ένα κοίλο όργανο το οποίο αποτελείται κυρίως από μυικές ίνες, που πολύ απλοϊκά μοιάζει με ένα μυικό μπαλόνι.  Βρίσκεται μέσα στην ελάσσονα πύελο (λεκάνη), πίσω από την ηβική σύμφυση και αποθηκεύει τα ούρα που κατεβαίνουν από τους νεφρούς, μέσω των δύο ουρητήρων. Η ουροδόχος κύστη έχει δυο κύριες λειτουργίες. Η πρώτη είναι η αποθήκευση των ούρων και η δεύτερη είναι η αποβολή τους (που γίνεται κατά τη διάρκεια της ούρησης).

Υπάρχουν τρεις μύες που ελέγχουν την ούρηση. Ο πρώτος είναι η ίδια η κύστη (το μυικό τοίχωμα της οποίας ονομάζεται εξωστήρα μυς). Ο δεύτερος είναι ο σφιγκτήρας που περιβάλει την ουρήθρα (και με τη σύσπασή του την αποφράσει), ενώ σημαντικοί είναι επίσης οι μύες του πυελικού εδάφους. Αυτοί στηρίζουν επίσης τα πυελικά όργανα, όπως τη μήτρα, το ορθό και ασφαλώς την ουροδόχο κύστη.

Τι είναι η ακράτεια των ούρων

Η ακράτεια ούρων είναι η ακούσια απώλεια ούρων η οποία μπορεί να είναι οξεία ή χρόνια. Η οξεία αποτελεί είναι η παροδική απώλεια ούρων η οποία θεραπεύεται εύκολα με την αντιμετώπιση της αιτίας της. Πιθανά αίτια είναι μία ουρολοίμωξη, η χρήση κάποιων φαρμάκων, δυσκοιλιότητα, παρουσία λίθων εντός της ουροδόχου κύστης και άλλα. Στην περίπτωση ενός μεμονωμένου επεισοδίου, το οποίο έχει μια προφανή εξήγηση, συνήθως δε χρειάζεται εκτεταμένη διερεύνηση, εφόσον βεβαία αντιμετωπιστεί αποτελεσματικά το αίτιο.

Στην περίπτωση χρόνιας ακράτειας ούρων από την άλλη πλευρά, η απώλεια ούρων αρχίζει σταδιακά και με τον καιρό τείνει να χειροτερεύει. Πολλά είναι τα πιθανά αίτια, αλλά τα συχνότερα είναι κάποιο τραύμα, μια πιθανή μυική αδυναμία στο ουροποιητικό σύστημα ή κάποιου τύπου δυσλειτουργίας εντός του ουροποιητικού ή κάποιου νεύρου που ελέγχει την ούρηση. Η χρόνια ακράτεια ούρων είναι πιο συχνή στις γυναίκες, αλλά συναντάται και στους άντρες (για διαφορετικούς λόγους).

Υπάρχουν διάφορα είδη ακράτειας ούρων, τα οποία περιλαμβάνουν:

Ακράτεια με έπειξη – όταν ο/η ασθενής αισθάνεται την απότομη και έντονη επιθυμία να ουρήσει (έπειξη), με αποτέλεσμα να απωλέσει ούρων πριν προλάβει να φτάσει στο μπάνιο.

Ακράτεια προσπαθείας (stress incontinence) – όταν κάποια δραστηριότητα προκαλεί την ακράτεια, όπως το γέλιο, η πίεση, ο βήχας, το φτέρνισμα, η άσκηση ή η άρση κάποιου βάρους.

Ακράτεια υπερπλήρωσης – αυτή αποτελεί ίσως την πιο επικίνδυνη μορφή, καθώς σε αυτή την περίπτωση ο/η ασθενής κατακρατά πολύ μεγάλες ποσότητες ούρων και αποβάλλει μόνο τα επιπλέον ούρα, όταν αυτά ξεπερνούν την μέγιστη χωρητικότητα της κύστης. Αυτή η μορφή είναι συχνότερη στους άντρες και οφείλεται σε χρόνια κατακράτηση ούρων λόγω ενός μεγάλου προστάτη που αποφράσσει την κύστη.

Μεικτή ακράτεια – αποτελεί ένα συνδιασμό περισσοτέρων μορφών ακράτειας, συνηθέστερα της ακράτειας προσπαθείας και ακράτειας με έπειξη.

Λιγότερο συχνά συναντώνται η λειτουργική ακράτεια (όταν οι ασθενείς αδυνατούν να φτάσουν έγκαιρα στο μπάνιο λόγω λειτουργικών περιορισμών, όπως για παράδειγμα κινητικά προβλήματα), η αντανακλαστική ακράτεια (που οφείλεται σε ακούσιες συσπάσεις της κύστης, συνήθως όταν υπάρχει κάποιο νευρολογικό υπόβαθρο), αλλά και η ανατομική ακράτεια (σε λεχώνες λόγω του τοκετού ή στην εμμηνόπαυση, λόγω της μείωσης των οιστρογόνων που επηρεάζουν τη λειτουργία τόσο της κύστης όσο και της ουρήθρας).

Αν παρουσιάζεται ακούσια απώλεια ούρων (ακράτεια) επικοινωνήστε με το ιατρείο μας για να προγραμματίσετε μια λεπτομερή διερεύνηση.

 

Ουρολοιμώξεις

Ουρολοιμώξεις

Δευτέρα 27 Απρ 2020

Ορίζουμε ουρολοίμωξη την φλεγμονή της ουροδόχου κύστη και/ή του ουροποιητικού η οποία προκαλείται από την παρουσία βακτηρίων (συχνότερα), μυκητων ή ιών. Περίπου το 50% των γυναικών θα παρουσιάσουν κάποια ουρολοίμωξη, κάποια στιγμή της ζωής τους. Αν τα μικρόβια φτάσουν στους νεφρούς ή ακόμα χειρότερα στην κυκλοφορία του αίματος, τότε μιλάμε για πυελονεφρίτιδα ή σηψαιμία, που μπορούν να απειλήσουν τη ζωή του ασθενούς. Για το λόγο αυτό είναι σημαντικό να γίνεται έγκαιρη διάγνωση και σωστή αντιμετώπιση των ουρολοιμώξεων. Σημειώστε ότι σε αντίθεση με άλλα όργανα (όπως το δέρμα, τα έντερα κτλ), τα όργανα του ουρογεννητικού συστήματος φυσιολογικά είναι απολύτως στείρα και δεν έχουν μικρόβια.
Πώς ξεκινάει μια ουρολοίμωξη
Το ουροποιητικό σύστημα αποτελείται από πολλούς μύες, όργανα και νεύρα τα οποία συλλέγουν, αποθηκεύουν και αποβάλλουν τα ούρα. Η ουροδόχος κύστη είναι ένα από αυτά. Με απλά λόγια, η κύστη ανοίγει εντός της ουρήθρας, ενός σωλήνα που επιτρέπει στα ούρα να περάσουν εκτός του σώματός μας. Στις γυναίκες η ουρήθρα ανοίγει ακριβώς μπροστά από τον κόλπο, ο οποίος σε αντιθεση με τα όργανα του ουροποιητικού, δεν είναι στείρος και περιέχει διάφορα μικρόβια. Η φυσιολογική χλωρίδα τοπικά περιλαμβάνει βακτήρια όπως ο λακτοβακιλος, ο σταφιλόκοκκος, ο στρεπτόκοκκος και μικροοργανισμούς που προέρχονται από το ορθό, όπως το κολοβακτηρίδιο (E.coli) και την Klebsiella. Οι μικροοργανισμοί αυτοί του εντέρου προκαλούν το 85% των ουρολοιμώξεων.
Δυστυχώς η ανατομία της γυναίκας επιτρέπει στα μικρόβια αρκετά εύκολα να περάσουν από τον κόλπο, μέσω της βραχίας ουρήθρας, εντός της κύστης. Συνήθως, και εφόσον η γυναίκα πίνει αρκετά υγρά και ουρεί τακτικά, τα μικρόβια αποβάλλονται με τα ούρα. Σε περιπτώσεις αφυδάτωσης ή όταν η γυναίκα δεν αδειάζει τακτικά την κύστης της (ή ακόμα χειρότερα όταν η ασθενής για τον οποιοδήποτε λόγο κατακρατεί ούρα) τα μικρόβια βρίσκουν το έδαφος και το χρόνο να πολλαπλασιαστούν, προκαλόντας τις ουρολοιμώξεις. Οι άντρες είναι πιο ασφαλείς σε ότι αφορά τις ουρολοιμώξεις λόγω του μακρύτερου μήκους της ουρήθρας. Όταν παρουσιάσουν ουρολοίμωξη, τα συχνότερα αίτια είναι η παρουσία κάποιας πέτρας, η καλοήθης υπερπλασία του προστάτη (στους μεγαλύτερους άντρες) και η σεξουαλική επαφή (σε άντρες κάτω των 35).

Συμπτώματα ουρολοιμώξεων

• Πόνος ή αίσθηση καύσους (κάψιμο) κατά την ούρηση
• Έπειξη προς ούρηση (πολύ έντονη επιθυμία προς ούρηση που δε μπορεί να αναβληθεί).
• Συχνοουρία
• Πόνος στην κάτω κοιλία ή στους νεφρούς
• Ακράτεια ούρων
• Αιματουρία (αίμα στα ούρα)
• Θολά ή σκούρα ούρα, με έντονη μυρωδιά
Σημειώνεται ότι υπάρχουν ασθενείς με ασυμπτωματική βακτηριουρία (παρουσία βακτηρίων στα ούρα χωρίς κανένα σύμπτωμα).
Η παρουσία των μικροβίων στα ούρα επιβεβαιώνεται με μια γενική ανάλυση ούρων. Εφόσον επιβεβαιωθεί, είναι απαραίτητη η καλλιέργεια ούρων, έτσι ώστε να καθοριστεί το είδος του μικροβίου και η πιθανή ανθεκτικότητα που μπορεί να έχει σε διάφορα αντιβιωτικά. Αυτό είναι άκρως απαραίτητο σε ασθενείς με υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις.
Οι απλές και μη επιπλεγμένες ουρολοιμώξεις συχνά αντιμετωπίζονται με ολιγοήμερη αντιβιωτική θεραπεία, ενώ επιπλεγμένες και/ή υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις απαιτούν διαφορετική θεραπευτική αντιμετώπιση.
Οι ουρολοιμώξεις είναι πολύ συχνές στους ηλικιωμένους ασθενείς. Σε προχωρημένες ηλικίες, με ασθενείς που δε μπορούν να περιγράψουν λεπτομερώς τα συμπτώματά τους, οι συγγενείς ή τα άτομα που τους φροντίζουν μπορεί να παρατηρηθούν συμπτώματα όπως ανησυχία, παραλήρημα, αλλαγή συμπεριφοράς και επίσης θολά, σκούρα ούρα έντονης μυρωδιάς.

Παράγοντες που αυξάνουν τον κίνδυνο ανάπτυξης ουρολοιμώξεων

• Μη τακτική ούρηση – αυτό επιτρέπει στα βακτήρια να παραμείνουν περισσότερη ώρα στην κύστη, δίνοντάς τους τη δυνατότητα να πολλαπλασιαστούν και τελικά να “καταλλάβουν” την κύστη.
• Ατελής κένωση της κύστης – οποιαδήποτε κατακράτηση ούρων εμποδίζει την αποβολή τους με τα ούρα.
• Τοπική υγιεινή – φτωχή υγιεινή τοπικά προκαλεί επιμόλυνση του περινέου με μικρόβια προερχόμενα από το έντερο
• Σεξουαλική δραστηριότητα – κυρίως λόγω τραύματος της ουρήθρας και των περιβάλλοντων ιστών, που γίνονται πιο επηρεπείς στις λοιμώξεις, επιτρέποντας στα μικρόβια να εισβάλλουν στην ουρήθρα μηχανικά.
• Η χρήση σπερματοκτόνων αντισυλληπτικών – οι σπερματοκτόνες ουσίες αλλάζουν τη φυσιολογική χλωρίδα στον κόλπο, επιτρέποντας τα κολοβακτηρίδια να αποικίσουν την περιοχή
• Γενετικά αίτια – συγκεκριμένα κύτταρα στο βλεννογόννο του κόλπου και της ουρήθρας έχουν υποδοχείς που επιτρέπουν σε συγκεκριμένα βακτήρια να κολλήσουν και να δράσουν εντός της κύστης. Η έκφραση αυτών των υποδοχέων είναι κληρονομική
• Εμμηνόπαυση – Η πτώση των οιστρογόνων προκαλεί λέπτυνση των ιστών στον κόλπο και στην ουρήθρα, κάνοντάς τες πιο επιρρεπείς στις ουρολοιμώξεις. Η έλλειψη αυτή των οιστρογόνων αλλάζει επίσης το pH του κόλπου επιτρέποντας σε περισσότερα κολοβακτηρίδια να αποικίσουν τον κόλπο.
• Σακχαρώδης διαβήτης – Τα συστηματικά υψηλά επίπεδα σακχάρου στο αίμα προκαλούν ανοσοκαταστολή (μείωση της άμυνας του οργανισμού) κάνοντας τον/την ασθενή πιο ευαίσθητο/η στις ουρολοιμώξεις. Επιπλέον, όταν το σάκχαρο στο αίμα ξεπερνά τα 160 mg/dl, τότε το σάκχαρο αποβάλλεται στα ούρα (το οποίο φυσιολογικά δεν υπάρχει στα ούρα), το οποίο αποτελεί μια άριστη τροφή για τα βακτήρια που αναπτύσσονται ταχύτερα.
• Ανοσοκαταστολή – οποιασδήποτε αιτιολογίας.
Επιπλέον παράγοντες κινδύνου:
• Λιθίαση.
• Χρήση καθετήρα.
Αν αισθάνεστε ότι μπορεί να πάσχετε από ουρολοίμωξη ή αν έχετε ιστορικό υποτροπιάζοντων ουρολοιμώξεων, επικοινωνήστε με το ιατρείο για να προγραμματίσετε τον απαραίτητο λεπτομερή και εξατομικευμένο έλεγχο που απαιτείται.

Εύκαμπτη Κυστεοσκόπηση

Δευτέρα 27 Απρ 2020

ΕΥΚΑΜΠΤΗ ΑΝΩΔΥΝΗ ΚΥΣΤΕΟΣΚΟΠΗΣΗ

Η κυστεοσκόπηση είναι μία από τις βασικότερες ενδο-ουρολογικές εξετάσεις, με την οποία εξετάζεται η ανατομία της ουρήθρας, της ουροδόχου κύστης, αλλά και του προστάτη στους άνδρες. Στο παρελθόν χρησιμοποιούνταν άκαμπτα κυστεοσκόπια, τα οποία ήταν μεγάλα σε διάμετρο, κάνοντας την κυστεοσκόπηση τραυματική και επώδυνη. Στις ημέρες μας χρησιμοποιούνται τα εύκαμπτα κυστεοσκόπια, τα οποία έχουν μικρότερη διάμετρο, προσφέρουν εξαιρετική ποιότητα εικόνας και σε έμπειρα χέρια κάνουν την εξέταση απολύτως ασφαλή, ατραυματική και πρακτικά ανώδυνη εξέταση.

Άκαμπτο κυστεοσκόπιο (αριστερά) και εύκαμπτο κυστεοσκόπιο MDH (δεξιά)

ΠΟΤΕ ΓΙΝΕΤΑΙ ΚΥΣΤΕΟΣΚΟΠΗΣΗ


Η κυστεοσκόπηση έχει ένδειξη τόσο σε άντρες όσο και σε γυναίκες, για διάφορα συμπτώματα και παθολογίες. Αποτελεί τη μοναδική αξιόπιστη εξέταση για την επισκόπηση της ουροδόχου κύστης. Οι ασθενείς υποβάλλονται σε κυστεοσκόπηση για:

  • Διερεύνηση αιματουρίας (παρουσίας αίματος στα ούρα), είτε μικροσκοπικής (που δε φαίνεται με γυμνό μάτι), είτε μακροσκοπικής (όταν οι ασθενείς βλέπουν τα ούρα ροζέ, σκούρα ή και κόκκινα).
  • Διερεύνηση σοβαρών δυσουρικών συμπτωμάτων (συχνοουρία, δυσουρία, αργή ροή ούρων, ατελής κένωση της κύστης κ.ο.κ.) μελετώντας την ανατομία της ουρήθρας (για να αποκλειστεί η παρουσία στενωμάτων ουρήθρας) και του προστάτη (προς εκτίμηση του μεγέθους αλλά και του σχήματος του προστάτη που μπορεί να αποφράσσει τα ούρα).
  • Υποτροπιάζουσες ουρολοιμώξεις, προς αποκλεισμό εμφανών ανατομικών αιτιών.
  • Παρακολούθηση νεοπλασμάτων ουροδόχου κύστεως.
  • Διερεύνηση εμμένουσας αιμοσπερμίας.


Σε πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις, κατά τη διάρκεια της κυστεοσκόπησης, μπορούν να ληφθούν βιοψίες από την κύστη, να αφαιρεθούν ξένα σώματα από την ουρήθρα ή την κύστη (μικρές πέτρες ή pig-tail), αλλά και να χορηγηθούν φάρμακα (όπως BOTOX εντός του τοιχώματος της κύστης).
Το κυστεοσκόπιο μπορεί επίσης να χρησιμοποιηθεί σε περιπτώσεις που ο απλός καθετηριασμός της κύστης (με την τυφλή εισαγωγή του καθετήρα) δε γίνεται, λόγω στενωμάτων ή άλλων παθολογιών της ουρήθρας ή του προστάτη. Σε αυτή την περίπτωση, γίνεται κυστεοσκόπηση υπό όραση και κατόπιν ο καθετήρας εισάγεται με απόλυτη ασφάλεια, ελαχιστοποιώντας τον τραυματισμό της ουρήθρας.

Εύκαμπτη κυστεοσκόπηση (σχηματικά) στον άντρα και στη γυναίκα.

ΠΩΣ ΓΙΝΕΤΑΙ Η ΕΥΚΑΜΠΤΗ ΚΥΣΤΕΟΣΚΟΠΗΣΗ


Την ημέρα της εξέτασης, οι ασθενείς καλούνται να αδειάσουν την κύστη τους, ενώ τα ούρα εξετάζονται (ακόμα κι αν δεν αναφέρονται καθόλου συμπτώματα) για να αποκλειστεί μια πιθανή ουρολοίμωξη (αν οι ασθενείς έχουν ουρολοίμωξη, η εξέταση αναβάλλεται και χορηγούνται αντιβιοτικά). Σημειώνεται ότι για την εύκαμπτη κυστεοσκόπηση δεν απαιτείται διακοπή αντιπηκτικών φαρμάκων.


Αφού καθαριστούν και αποστειρωθούν τα γεννητικά όργανα, εισάγεται στην ουρήθρα αναισθητικό gel ξυλοκαΐνης, με το οποίο διαστέλλεται η ουρήθρα, επιτρέποντας την είσοδο του εύκαμπτου κυστεοσκοπίου, χωρίς τραυματισμούς ή πόνο. Όταν το κυστεοσκόπιο περάσει εντός της κύστης, μέσο του κυστεοσκοπίου, εισάγεται φυσιολογικός ορός έως ότου γεμίσει η ουροδόχος κύστη, για να μπορεί να εξεταστεί το τοίχωμά της.


Η όλη διαδικασία δεν κρατάει πάνω από μερικά λεπτά και οι ασθενείς μαθαίνουν άμεσα τα αποτελέσματα και τα ευρήματα. Δεδομένου ότι δε χρειάζεται μέθη ή γενική αναισθησία, οι ασθενείς στο ιατρείο μπορούν, εφόσον θέλουν, να παρακολουθούν την ενδοσκοπική εικόνα σε μεγάλη οθόνη.


ΠΙΘΑΝΕΣ ΕΠΙΠΛΟΚΕΣ ΕΥΚΑΜΠΤΗΣ ΚΥΣΤΕΟΣΚΟΠΗΣΗΣ


Όπως όλες οι εξετάσεις, έτσι και η εύκαμπτη κυστεοσκόπηση μπορεί να προκαλέσει κάποιες πολύ ήπιες παρενέργειες.


Το πρώτο διήμερο τα ούρα μπορεί να έχουν ένα ελαφρώς ροζέ χρώμα, κυρίως σε άντρες (λόγω του προστάτη όταν είναι διογκωμένος) ή σε ασθενείς υπό αντιπηκτική αγωγή.


Η ουροδόχος κύστη μπορεί να παρουσιάσει μια σχετική υπερδραστηριότητα (με συχνοουρία ή/και δυσουρία) η οποία υποχωρεί εντός δύο-τριών ημερών. Αν τα συμπτώματα αυτά εμμένουν μετά από το πρώτο τριήμερο, εξετάζονται τα ούρα (με γενική και καλλιέργεια) για να αποκλειστεί πιθανή ουρολοίμωξη, η οποία είναι σπάνια (μόλις 1 ασθενείς σε περίπου 140 που θα υποβληθούν σε κυστεοσκόπηση θα βρεθεί να έχει μικρόβιο στα ούρα).


Η εύκαμπτη κυστεοσκόπηση είναι πολύ καλά ανεκτή, αλλά κάποιοι ασθενείς μπορεί να την περιγράψουν ως ελαφρώς άβολη. Πόνος αναφέρεται μόνο σε περιστατικά που υπάρχουν σοβαρά στενώματα ουρήθρας ή που ο προστάτης (στους άντρες) είναι πολύ αποφρακτικός.
Για τους παραπάνω λόγους, συστήνεται στους ασθενείς να πίνουν αρκετά υγρά για 2-3 μέρες μετά την εξέταση.


ΕΥΚΑΜΠΤΗ ΚΥΣΤΕΟΣΚΟΠΗΣΗ ΣΤΟ ΙΑΤΡΕΙΟ ΜΑΣ


Στο ιατρείο μας γίνεται πλήρης χαρτογράφηση, αλλά και καταγραφή των όποιων πιθανών παθολογικών ευρημάτων σε βίντεο/εικόνα (χορηγείται λεπτομερής έκθεση για το αρχείο σας).


Ο ιατρός έχει εκτελέσει πάνω από 9.500 κυστεοσκοπήσεις η πλειοψηφία των οποίων είναι με εύκαμπτο κυστεοσκόπιο.


Το ιατρείο διαθέτει το εύκαμπτο κυστεοσκόπιο MDH τελευταίας τεχνολογίας, με ειδικό κωνικό μη τραυματικό άκρο, για την καλύτερη δυνατή εμπειρία των ασθενών. Οι κυστεοσκοπήσεις γίνονται σε ένα πλήρως ανακαινισμένο και μοντέρνο χώρο, υψηλής αισθητικής που κάνει τους ασθενείς να νιώθουν την απαραίτητη ασφάλεια.


Για ασθενείς που δε μπορούν να μετακινηθούν στο χώρο του ιατρείου, μπορεί να προγραμματιστεί κυστεοσκόπηση κατ’ οίκον.

Καλοήθης υπερπλασία του προστάτη (ΚΥΠ)

Καλοήθης υπερπλασία του προστάτη (ΚΥΠ)

Δευτέρα 27 Απρ 2020

Ο προστατικός αδένας περιβάλλει το αρχικό τμήμα της ανδρικής ουρήθρας, ακριβώς κάτω από την κύστη και συμμετέχει στην παραγωγή του σπέρματος. Ο όγκος του κατά τη γέννηση είναι μόλις ένα γραμμάριο και κατά την εφηβεία αυξάνεται στα 25 γραμμάρια. Για τα επόμενα 20-25 χρόνια θα παραμείνει σταθερός, αλλά μετά την ηλικία των 40-45 ετών, αρχίζει σταδιακά να αυξάνει το μέγεθός του. Η αύξηση αυτή είναι απολύτως φυσιολογική, ονομάζεται Καλοήθης Υπερπλασία του Προστάτη (ΚΥΠ) και αποτελεί μέρος της γήρανσης του άνδρα. Το πόσο, αλλά και το πόσο γρήγορα, θα αυξηθεί ο όγκος του προστάτη είναι απρόβλεπτο.

Στα πρώιμα στάδια της ΚΥΠ, η ουροδόχος κύστη σταδιακά συσπάται δυνατότερα, προκειμένου να υπερνικήσει την απόφραξη (εμπόδιο) που προκαλεί ο μεγαλύτερος σε μέγεθος προστάτης, έτσι ώστε να αδειάσει όσο το δυνατόν καλύτερα (ιδανικά πρέπει να αδειάζει τελείως). Κατά τη φάση αυτή, οι άνδρες αρχίζουν να παρατηρούν τα πρώτα συμπτώματα, τα οποία περιλαμβάνουν:

  • Μείωση της ροής και της ακτίνας της (τα ούρα δεν πηγαίνουν μακρυά).
  • Δυσουρία (δυσκολία ή ακόμα και πόνος/τσούξιμο κατά τη διάρκεια της ούρησης).
  • Συχνοουρία (αύξηση της συχνότητας της ούρησης).
  • Έπειξη προς ούρηση ( ο ασθενής δυσκολεύεται να καθυστερήσει την ούρηση).
  • Διπλή ούρηση (ο άντρας χρειάζεται παραπάνω από μία φορά για να αδειάσει την κύστη του).
  • Νυχτουρία (το να ξυπνάει κανείς το βράδυ για να ουρήσει).

 

Αξίζει να σημειωθεί, ότι η ούρηση αποτελεί μια εξαιρετικά περίπλοκη νευρολογική λειτουργία, με πλήθος διαφορετικών γεγονότων που πρέπει να γίνουν ταυτόχρονα, για να κενωθεί πλήρως η ουροδόχος κύστη. Οι συνήθειες της ούρησης του καθενός, αποτελούν ένα πολύ σημαντικό παράγοντα, τόσο στη διευρεύνηση, όσο και στην αντιμετώπιση των παραπάνω συμπτωμάτων, μιας και το μέγεθος του προστάτη από μόνο του δεν εξηγεί τα συμπτώματα. Η συμπεριφορά και η λειτουργία της κύστης, η οποία επηρεάζεται και από το μέγεθος του προστάτη, αποτελούν τη βάση της φυσιοπαθολογίας της ούρησης και η λεπτομερής διερεύνηση κατευθύνουν προς την ορθή αντιμετώπιση.

Πολλοί ασθενείς θεωρούν ότι συμπτώματα αυτού του είδους σχετίζονται με πιθανό καρκίνο του προστάτη, άποψη απολύτως εσφαλμένη, καθώς ο καρκίνος του προστάτη είναι στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων εντελώς ασυμπτωματική νόσος. Ένας σημαντικός αριθμός ασθενών, με τον φόβο της διάγνωσης ενός πιθανού “καρκίνου” αποφεύγουν να εξεταστούν, γεγονός που καθυστερεί τη διάγνωση της ΚΥΠ, με αποτέλεσμα τα συμπτώματα να επιδεινώνονται και οι ίδιοι να ταλαιπωρούνται χωρίς λόγο.

Σε πρώτη φάση μάλιστα, η αντιμετώπιση πρώτης γραμμής της ΚΥΠ είναι συντηρητική, δε χρειάζεται φάρμακα, εφόσον ο ασθενής διερευνηθεί και ενημερωθεί κατάλληλα από τον θεράποντα. Η συντηρητική θεραπεία είναι ικανή να βελτιώσει την ποιότητα ζωής του ασθενή ακόμα και για χρόνια, αν και απαιτείται τακτική παρακολούθηση.

Όταν και εφόσον τα συμπτώματα επιδεινωθούν, ο ασθενής μπορεί να αντιμετωπιστεί με φαρμακευτική αγωγή. Τα φάρμακα που διατείθονται είναι δύο ειδών: α) σκευάσματα που χαλαρώνουν τον εξωτερικό σφικτήρα, με τη σύσπαση του οποίου μπορούμε φυσιολογικά να αναβάλλουμε την ούρηση (και που τείνει να είναι σε σύσπαση, όταν η ουροδόχος κύστη υπερλειτουργεί λόγω της ΚΥΠ), έτσι ώστε η ούρηση να γίνεται ευκολότερα και β) σκευάσματα που μειώνουν τον όγκο του προστάτη. Προφανώς, όπως κάθε άλλο φάρμακο, έτσι και αυτές οι δύο κατηγορίες φαρμάκων, έχουν πιθανές παρενέργειες. Είναι άκρως απαραίτητο, να προηγηθεί η εξατομοικευμένη διερεύνηση και ενημέρωση, έτσι ώστε να επιλεχθεί η κατάλληλη αγωγή, για να επιτευχθούν τα καλύτερα δυνατά αποτελέσματα. Ο ουρολόγος οφείλει να ενημερώσει τον ασθενή για πιθανές παρενέργειες και κατόπιν επιλέγεται η κατάλληλη φαρμακευτική αγωγή, εφόσον τα πιθανά οφέλη υπερτερούν των πιθανών παρενεργειών.

Αν ο ασθενής δεν μπορεί να λάβει φαρμακευτική αγωγή (για τον οποιοδήποτε λόγο) ή άν η φαρμακευτική αγωγή αποτύχει (συνήθως μετά από κάποια χρόνια αγωγής), ο ασθενής αποκτά ένδειξη για χειρουργική αντιμετώπιση. Τα πράγματα σε αυτή την περίπτωση περιπλέκονται περισσότερο, καθώς πλέον υπάρχουν πολλές διαφορετικές τεχνικές, η κάθε μια από τις οποίες απευθύνονται σε διαφορετικούς προστάτες (ανάλογα με το μέγεθος και την ανατομία/σχήμα του).

Η διουρηθρική εκτομή του προστάτη αποτελεί τη γνωστότερη μέθοδο (με τα περισσότερα δεδομένα, σε ότι αφορά τα αποτελέσματά της, μιας και εφαρμόζεται περισσότερα χρόνια). Με τη επέμβαση αυτή χρεισημοποιούμε ένα εργαλείο που ονομάζεται ρεζεκτοσκόπιο, το οποίο έχει μια κάμερα και μια loop, που είναι μια μεταλλική αγκύλη (θηλιά) που κόβει και καίει, αφερόντας τον υπερπλαστικό προστατικό ιστό.

Ο άρρωστος νοσηλεύεται για 2-3 μέρες μετά την επέμβαση και με την αφαίρεση του καθετήρα η ούρηση βελτιώνεται εντυπωσιακά, αν και χρειάζονται αρκετές εβδομάδες, έως ότου η επούλωση ολοκληρωθεί και η ουροδόχος κύστη προσαρμοστεί στην καινούργια ανατομία της περιοχής. Στα αρνητικά αποτελούν η πιθανότητα ακράτειας (<1%), η πιθανή στυτική δυσλειτουργία (5-10%) και η παλίνδρομη εκσπερμάτιση, όπου το σπέρμα επιστρέφει στην κύστη κατά τον οργασμό, σχεδόν σε όλους τους ασθενείς. Άλλες αιμορραγικές και μεταβολικές επιπλοκές έχουν μειωθεί με την ανάπτυξη καινούργιων συστημάτων (διπολικές, TURIS κτλ)

 

Διαφορετικές πηγές ενέργειας έχουν χρησιμοποιηθεί τα τελευταία χρόνια, όπως το Green Laser, το Thulium Laser και το HoLEP. Τα δύο πρώτα έχουν μειώσει τις αιμορραγίες (και ασφαλώς τις μεταγγίσεις), αλλά και το χρόνο νοσηλείας, μιας και οι ασθενείς επιστρέφουν στο σπίτι συνήθως την ίδια ημέρα. Για πολύ μεγάλους προστάτες (που παλαιότερα αντιμετωπίζονταν με ανοιχτή διακυστική προστατεκτομή, μια ιδιαίτερα αποτελεσματική μέθοδο, με περισσότερες αιμορραγίες και νοσηλεία 8-10 ημερών) το laser που υπερτερεί είναι το HoLEP. Με τη μέθοδο αυτή, το σύνολο του αδενόματος αποκολλάται από την κάψα του προστάτη και καταλήγει εντός της ουροδόχου κύστης, από όπου και αφαιρείται με τη χρήση ενός άλλου εργαλείου, πάντα διουρηθρικά. Με την τεχνική αυτή, υπάρχει μια ελαφρώς αυξημένη πιθανότητα παροδικής ακράτειας (μιας και η κύστη έχει “εκπαιδευτεί” να συσπάται κόντρα σε ένα τεράστιο προστάτη.

 

 

 

 

 

 

 

 

Ενδιαφέρον παρουσίασε πριν μερικά χρόνια το UroLift, με το οποίο τοποθετούνται 4-6 μεταλλικά clips κρατώντας την ουρήθρα ανοιχτή. Με αυτό τον τρόπο αποφεύγονται οι σοβαρές λειτουργικές επιπλοκές, αλλά οι ασθενείς που μπορούν να επιλεχθούν για την τεχνική αυτή, πρέπει να μην έχουν προστάτη πάνω από 50-60 γρ, να μην έχουν μέσο λοβό (μια αρκετά κοινή ανατομική παραλλαγή, όπου υπάρχει ένας τρίτος λοβός) και κυρίως, με την τοποθέτηση των clips, ο ασθενής δε θα μπορέσει να υποβληθεί σε μαγνητική του προστάτη (μια πολύ αξιόπιστη απεικονιστική επιλογή, για τον καρκίνο του προστάτη). Παρόλα αυτά το UroLift μπορεί να προσφερθεί σε πολύ συγκεκριμένες περιπτώσεις.

 

 

 

Η πλέον μοντέρνα μέθοδος είναι το REZUM, με την οποία δεν υπάρχει κόψιμο, αλλά μέσω μίας κυρτής βελόνας, που εισέρχεται στον προστάτη μέσω ενός ειδικού κυστεοσκοπίου, χορηγείται ατμός για 9 δευτερόλεπτα κάθε φορα, που κάνουν τον προστάτη αρχικά να παρουσιάσει οίδημα, αλλά εντός λίγων εβδομάδων ο όγκος του μειώνεται σημαντικά, χωρίς σχεδόν καμία επιπλοκή (με εξαίρεση την πιθανή ουρολοίμωξη όπως και σε όλες τις παραπάνω τεχνικές). Ο ασθενής επιστρέφει την ίδια μερα σπίτι με καθετήρα (αφαιρείται σε 7-10 ημέρες). Απευθύνεται σε προστάτες έως 80 γρ (μεγαλύτεροι προστάτες δεν έχουν απόλυτη αντένδειξη, αλλά παρουσιάζουν μακρύτερη χρονικά αποκατάσταση).

Συμπερασματικά, ο κάθε ασθενής πρέπει να διευρενάται διεξοδικά, έτσι ώστε να λαμβάνει την κατάλληλη θεραπεία, αν και εφόσον τον χρειάζεται, είτε αυτή είναι φαρμακευτική, είτε είναι χειρουργική.

Σχετικά με το PSA

Σχετικά με το PSA

Παρασκευή 24 Απρ 2020

Το PSA (Prostate Specific Antigen) στα Ελληνικά σημαίνει Ειδικό Προστατικό Αντιγόνο. Είναι μια πρωτεΐνη που βρίσκεται στο αίμα και παράγεται από όλα τα προστατικά κύτταρα (φυσιολογικά, υπερτροφικά, φλεγμωνώδη και καρκινικά). Χρησιμοποιείται στην κλινική πράξη από τις αρχές της δεκαετίας του ’90 για την ανίχνευση του καρκίνου του προστάτη. Το PSA από τότε μας έδωσε τη δυνατότητα να διαγνώσουμε τον καρκίνο του προστάτη σε πρώιμο στάδιο, όταν και είναι θεραπεύσιμος. Αυτό είναι σημαντικό, καθώς ο καρκίνος του προστάτη είναι πολύ συχνός στο γενικό πληθυσμό, αλλά είναι εξαιρετικά ασυμπτωματικός. Στην προ-PSA εποχή, η νόσος ανιχνεύονταν μόνο όταν υπήρχε πολύ ισχυρός πόνος στα οστά (κυρίως της λεκάνης και της οσφυικής μοίρας της σπονδυλικής στήλης), όταν ο καρκίνος είχε δώσει μεταστάσεις.

ΜΕΡΙΚΑ ΓΕΝΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ ΓΙΑ ΤΟΝ ΚΑΡΚΙΝΟ ΤΟΥ ΠΡΟΣΤΑΤΗ

Ο καρκίνος του προστάτη είναι ιδιαίτερα συχνός. Η συχνότητά του ανεβαίνει σημαντικά μετά την ηλικία των 60, αν και με τη βελτίωση των διαγνωστικών μέσων την τελευταία δεκαετία, έχουμε αρχίσει να βρίσκουμε πολλά περιστατικά και σε νεότερους άντρες.

Ο καρκίνος του προστάτη γενικά δε δίνει συμπτώματα. Τα όποια συμπτώματα σχετικά με την ούρηση (συχνοουρία, δυσουρία, διπλή ούρηση, νυχτουρία κτλ) οφείλονται στην καλοήθη υπερπλασία του προστάτη (την αύξηση του όγκου του προστατικού αδένα) η οποία αποτελεί τη φυσιολογική διόγκωσή του μετά την ηλικία των 40-45 (έτσι «ωριμάζει» ή «γερνάει» ο προστάτης). Δεδομένου ότι ο καρκίνος του προστάτη παρουσιάζεται μετά τα 60 (συνήθως), τα όποια συμπτώματα απλά συνυπάρχουν, αλλά δεν οφείλονται στον καρκίνο, αν και εφόσον αυτός υπάρχει.

Ιδιαίτερη βαρύτητα έχει το οικογενειακό ιστορικό καρκίνου του προστάτη, αλλά και καρκίνου του μαστού, σε θυληκά μέλη της οικογένειας των ανδρών. Ενώ η ηλικία έναρξης του PSA είναι τα 50 έτη, αν υπάρχει οικογενειακό ιστορικό, το πρώτο PSA πρέπει να γίνεται στα 40 έτη (σα μέτρηση αναφοράς).

ΠΩΣ ΑΞΙΟΛΟΓΕΙΤΑΙ ΤΟ PSA

Το PSA έχει «επικριθεί» για τη χαμηλή του ειδικότητα σχετικά με τον καρκίνο του προστάτη. Αυτό γιατί ενώ όταν υπάρχει καρκίνος του προστάτη το PSA κατά κανόνα αυξάνεται, η αύξηση του PSA δε σημαίνει απαραίτητα παρουσία καρκίνου του προστάτη. Το PSA δεν είναι σε καμία περίπτωση η τέλεια εξέταση που κάτω από μια τιμή είμαστε ήσυχοι και πάνω από κάποιο ανώτατο φυσιολογικό όριο υπάρχει σίγουρα καρκίνος.

Ένας μεγαλύτερος σε όγκο προστάτη, θα παράγει περισσότερο PSA. Σε περιπτώσεις φλεγμωνής, το PSA θα είναι επίσης αυξημένο. Για το λόγο αυτό, μετά από μια απλή ουρολοίμωξη, η εξέταση του PSA πρέπει να αποφεύγεται για 6-8 εβδομάδες (ανάλογα με το είδος της λοίμωξης). Διάφοροι άλλοι παράγοντες που είναι γνωστό ότι μπορεί να επηρεάσουν το PSA, είναι η σεξουαλική δραστηριότητα, η έντονη άσκηση, κάποια φάρμακα, το πέρασμα μιας πέτρας από το ουροποιητικό, ιατρικοί χειρισμοί, η παρουσία καθετήρα κ.ά.

Η γενική αρχή είναι ότι πρέπει να υπάρχουν τουλάχιστον δύο μετρήσεις, εν απουσία ουρολοίμωξης ή άλλου παράγοντα που επηρεάζει το PSA, πριν γίνει η οποιαδήποτε κουβέντα για καρκίνο του προστάτη. Δεν έχει τόσο μεγάλη σημασία πόσο υψηλό είναι το PSA, αλλά πώς κινείται αυτό στο χρόνο. Ένα PSA που ανεβαίνει αργά και σταθερά στο χρόνο είναι γενικά ανησυχητικό, ενώ απότομες αυξήσεις συνήθως σχετίζονται με φλεγμωνώδεις διεργασίες. Επίσης, το PSA πρέπει πάντα να συνδυάζεται με λεπτομερές ιστορικό και φυσική εξέταση (δακτυλική εξέταση πρσστάτη).

ΥΠΕΡΔΙΑΓΝΩΣΗ ΚΑΙ ΥΠΕΡΘΕΡΑΠΕΙΑ ΜΗ ΚΛΙΝΙΚΑ ΣΗΜΑΝΤΙΚΩΝ ΠΕΡΙΣΤΑΤΙΚΩΝ

Αν και ο καρκίνος του προστάτη είναι πολύ συχνός, η πλειοψηφία των περιστατικών είναι μη κλινικά σημαντικά. Αυτό σημαίνει ότι οι ασθενείς με καρκίνο του προστάτη, που είναι ιδιαίτερα αργός γενικά, τις περισσότερες περιπτώσεις, είτε δε θα εξελιχθεί καθόλου, είτε θα εξελιχθεί τόσο αργά, που δε θα χρειαστεί να δωθεί καμία θεραπεία. Μεγάλες μελέτες από τις Η.Π.Α. και από τη Σουηδία ανέφεραν για πρώτη φορά το 2008 τους όρους υπερδιάγνωση και υπερθεραπεία. Ειπώθηκε ότι βρίσκουμε πολλά περιστατικά καρκίνου τα οποία δε θα χρειαστούν θεραπεία, με αποτέλεσμα να θεραπεύονται πολλοί ασθενείς χωρίς κάποιο όφελος, ρισκάροντας παράλληλα σημαντικές λειτουργικές επιπλοκές (κυρίως ακράτεια ούρων και στυτική δυσλειτουργία).

Πριν την οποιαδήποτε διερεύνηση με PSA οι ασθενείς πρέπει να ενημερώνονται για τον κίνδυνο να διαγνωσθούν με μη κλινικά σημαντικό καρκίνο του προστάτη (ο οποίος δεν είναι απαραίτητο να υποβληθεί σε θεραπεία) και πιθανόν να προκαλέσει άγχος, που κάποιοι ασθενείς δε μπορούν να διαχειριστούν εύκολα.

ΑΛΛΕΣ ΕΞΕΤΑΣΕΙΣ ΠΟΥ ΣΥΝΔΥΑΖΟΝΤΑΙ ΜΕ ΤΟ PSA

 

Παλαιότερα στα πλαίσια της διερεύνησης του καρκίνου του προστάτη, χρεισημοποιούνταν το διορθικό υπερηχογράφημα του προστάτη. Η πρακτική αυτή έχει εγκαταληφθεί καθώς υπάρχει σημαντική εμπειρία με την πολυπαραμετρική μαγνητική τομογραφία του προστάτη την τελευταία δεκαετία. Αν και διανύουμε μια εξαιρετικά δυναμική περίοδο, σε ότι αφορά τα δεδομένα (που ανανεώνονται συνέχεια), ο συνδυασμός του PSA με τη μαγνητική και τη δακτυλική εξέταση είναι η ιδανική διαγνωστική προσέγγιση για ασθενείς με πιθανό καρκίνο του προστάτη.

Σημειώστε ότι το PSA ή η μαγνητική του προστάτη, δε μπορεί να διαγνώσει καρκίνο του προστάτη, αλλά ούτε και να τον αποκλείσει. Η διάγνωση της νόσου γίνεται αποκλειστικά και μόνο με μια θετική βιοψία του προστάτη (που να επιβεβαιώνει καρκίνο), αλλά δεν υπάρχει κανένας τρόπος να αποκλειστεί ο καρκίνος του προστάτη (ακόμα και με αρνητική βιοψία). Στο τέλος αυτής της  διερεύνηση πρέπει να αποφασιστεί αν ο ασθενής θα χρειαστεί βιοψία του προστάτη ή αν απλά θα χρειαστεί περαιτέρω παρακολούθηση με PSA. Επικοινωνήστε με το ιατρείο μας για να κλείσετε ραντεβού και να οργανώσουμε μια διεξοδική διερεύνηση του προστάτη σας.