Γρηγόριος Λαμπρινός M.D. F.E.B.U.

Με τον όρο υπογοναδισμό περιγράφουμε τη μείωση της τεστοστερόνης στους άντρες με το πέρασμα της ηλικίας (μετά τα 40). Αποτελεί μία κοινή πάθηση που κάποιοι περιγράφουν ως ανδρική εμμηνόπαυση. Αν και δεν απειλεί τη ζωή, μπορεί να επηρεάσει τη γενικότερη υγεία, τη libido (επιθυμία δηλαδή για σεξουαλική επαφή) και την ποιότητα ζωής συνολικά .

Τι γίνεται όταν πέφτει η τεστοστερόνη

Η τεστοστερόνη είναι η υπεύθυνη ορμόνη για την παραγωγή σπερματοζωαρίων, τη libido και τη διατήρηση της τονικότητας και της δύναμης των μυών και των οστών. Μετά τα 30 η τεστοστερόνη αρχίζει σταδιακά να μειώνεται. Τα συμπτώματα που ένας άντρας μπορεί να παρουσιάσει δεν είναι τα ίδια για κάθε τιμή της τεστοστερόνης. Κάποιοι άντρες μπορεί να έχουν χαμηλή τεστοστερόνη χωρίς συμπτώματα, ενώ άλλοι με την ίδια συγκέντρωση τεστοστερόνης στο αίμα, μπορεί να πάσχουν από σοβαρά συμπτώματα. Η αναιμία και η μείωση της οστικής πυκνότητας μπορεί να παρουσιάσουν παρόμοια συμπτώματα και μπαίνουν στη διαφορική διάγνωση του υπογοναδισμού

Τα συμπτώματα του υπογοναδισμού

Μπορεί να είναι σεξουαλικής ή μή φύσης και περιλαμβάνουν:

• Χαμηλή ή μειωμένη libido
• Πιο αδύναμες ή λιγότερες στύσεις
• Έλλειψη ενέργειας και ατονία
• Καταθλιπτική διάθεση
• Έλλειψη συγκέντρωσης και προσοχής
• Αύξηση σωματικού λίπους και βάρους
• Απώλεια μυικής μάζας
• Αλλαγές στο μεταβολισμό
• Μυικά άλγη και μεγαλύτερος χρόνος αποκατάστασης μετά από άσκηση

Αίτια υπογοναδισμού

Με το πέρασμα της ηλικίας η τεστοστερόνη γενικά μειώνεται. Παρόλα αυτά άλλοι παράγοντες που επιδεινώνουν τη μείωση τεστοστερόνης στο αίμα είναι:

• Παχυσαρκία
• Φάρμακα (αναβολικά στεροϊδή, μορφίνη, οπιοειδή)
• Καρκίνος
• Σακχαρώδης διαβήτης
• AIDS/HIV
• Υπέρταση
• Υπερλιπιδαιμία (με υψηλή χοληστερίνη και τριγλυκερίδια)
• Αυτοάνοσα νοσήματα (που επηρεάζουν τον υποθάλαμο και την υπόφυση)

 

Πότε πρέπει να δω τον γιατρό για χαμηλή τεστοστερόνη

Στο παρελθόν οι άντρες με μειωμένη libido, εύκολη κόπωση και απώλεια μυικής μάζας πίστευαν ότι τα συμπτώματα τους ήταν φυσιολογικά για την ηλικία τους. Σήμερα όλα αυτά αναγνωρίζονται σαν πιθανά σημεία χαμηλής τεστοστερόνης, η οποία είναι θεραπεύσιμη, όπως και η βελτίωση της ποιότητας ζωής του πάσχοντα.

Ανεξάρτητα από την ηλικία σας, αν παρουσιάζεται οποιαδήποτε από τα παραπάνω συμπτώματα που μπορεί να σχετίζονται με μειωμένη τεστοστερόνη, επικοινωνήστε με το ιατρείο για να κλείσετε ραντεβού για άμεση διερεύνηση και αντιμετώπιση.

Φίμωση ονομάζεται εκείνη η παθολογική κατάσταση κατά την οποία δε μπορεί να αποκαλυφθεί η βάλανος του πέους. Οφείλεται συνήθως σε ένα δακτύλιο συνδετικού ιστού στην ακροποσθία, που μπορεί να οφείλεται σε διάφορα αίτια.

Με το πέρασμα της ηλικίας υπάρχει δεδομένα μεγαλύτερη ποσότητα συνδετικών ινών στο δέρμα, το οποίο γίνεται λιγότερο ελαστικό. Υποτροπιάζουσες λοιμώξεις τοπικά (βαλανοποσθίτιδες) ή φτωχή τοπική υγιεινή μπορούν να προκαλέσουν τη φίμωση. Σε νέους ενήλικες άντρες, η φίμωση μπορεί να αποτελεί πρώιμο σύμπτωμα σακχαρώδους διαβήτη.

Τι προβλήματα δημιουργεί η φίμωση

Όταν η βάλανος δε μπορεί να αποκαλυφθεί, είναι εξαιρετικά προβληματική η τοπική υγιεινή της. Η σεξουαλική επαφή μπορεί επίσης να επηρεαστεί, καθώς αρκετοί ασθενείς υποφέρουν από ενοχλητικό ή ακόμα και σοβαρό πόνο κατά τη διάρκεια της στύσης.

Η φίμωση δεν αποτελεί σοβαρό ιατρικό πρόβλημα και κάποιοι ασθενείς μπορεί να μη χρειάζονται θεραπεία. Αυτό βέβαια δε σημαίνει ότι η φίμωση θα υποχωρήσει ή θα βελτιωθεί από μόνη της. Με τη συντηρητική αγωγή (αντιφλεγμωνώδεις και κορτιζονούχες αλοιφές) μπορεί να αντιμετωπιστούν μόνο οι λοιμώξεις και οι ερεθισμοί τοπικά, αλλά η φίμωση με το χρόνο τείνει να χειροτερεύει.

Φίμωση στα παιδιά

Όλα τα αγόρια όταν γεννιούνται έχουν τη βάλανο πλήρως καλυμένη. Αυτό σημαίνει ότι η φίμωση είναι απολύτως φυσιολογική στα μικρά αγόρια. Η πλήρης αποκάλυψη της βαλάνου επιτυγχάνεται μεταξύ 2 και 6 ετών. Σε κάποιες περιπτώσεις αυτό γίνεται στα 10. Πρέπει να αποφεύγεται η βίαια αποκάλυψη της βαλάνου (σαν αντιμετώπιση της φίμωση) καθώς ο τραυματισμός της βαλάνου συνήθως επιδεινώνει το πρόβλημα. Αν κατά την εφηβεία το πρόβλημα παραμένει, τότε πιθανόν να χρειάζεται χειρουργική αντιμετώπιση.

Σοβαρά πιθανά προβλήματα σχετικά με τη φίμωση

Το σημαντικότερο πρόβλημα που μπορεί να προκαλέσει η φίμωση είναι η παραφίμωση. Η παραφίμωση είναι εκείνη η κατάσταση που μια στενή ακροποσθία, μετακινείται πίσω από τη στεφανιαία αύλακα (αποκαλύπτωντας πλήρως τη βάλανο) και γίνεται συνήθως κατά τη διάρκεια της σεξουαλικής επαφής ή καθετηριασμού. Στην περίπτωση αυτή ο ασθενής πρέπει να επαναφέρει την ακροποσθία στην αρχική της θέση (καλύπτοντας τη βάλανο), αλλά συχνά αυτό είναι τόσο δύσκολο όσο και επώδυνο. Αν ο ασθενής αποτύχει, πρακτικά η βάλανος του πέους “στραγγαλίζεται” από τη στενή ακροποσθία και στην περίπτωση αυτή πρέπει να αντιμετωπιστεί άμεσα από ουρολόγο. Σε αντίθετη περίπτωση θέτει σε κίνδυνο την ίδια τη βάλανο, η οποία λόγω ισχαιμίας απειλείται με νέκρωση (που μετά αντιμετωπίζεται μόνο με ακρωτηριασμό). Οι ασθενείς που είχαν έστω και ένα επεισόδιο παραφίμωσης, έχουν απόλυτη ένδειξη χειρουργικής αντιμετώπισης.

Η αδυναμία για τοπική υγιεινή μπορεί επίσης να προκαλέσει ερεθισμό της βαλάνου και της ακροποσθίας, με διάφορες δερματοπάθειες τοπικά. Τέτοιες είναι ο σκληροατροφικός λειχήνας (lichen sclerosus), που σε βάθος χρόνου, μπορεί να οδηγήσει ακόμα και σε καρκίνο του πέους. Είναι γνωστό ότι ο καρκίνος του πέους είναι στατιστικά συχνότερος σε ασθενείς με φίμωση, αλλά αυτό βέβαια προϋποθέτει τον ερεθισμό της βαλάνου λόγω φίμωσης για αρκετά χρόνια.

Χειρουργική αντιμετώπιση

Με την περιτομή, που είναι το όνομα του χειρουργείου που απαιτείται για την οριστική θεραπεία της φίμωσης, είναι η αφαίρεση της ακροποσθίας. Γίνεται με τοπική ή γενική αναισθησία, με τον ασθενή να επιστρέφει στο σπίτι την ίδια ημέρα. Υπάρχουν κάποιες πιθανές επιπλοκές, οι οποίες όμως είναι αρκετά σπάνιες και παροδικές. Το κύριο στοιχείο που οι ασθενείς οφείλουν να γνωρίζουν είναι ότι μετά το χειρουργείο, η πεϊκή αισθητικότητα αλλάζει, γεγονός για το οποίο οφείλει να είναι ενήμερος, αλλά αυτό δεν πρόκειται να αποτελέσει πρόβλημα μετεγχειρητικά.

 

Αν πάσχεται από φίμωση, επικοινωνήστε με το ιατρείο μας, για μια λεπτομερή εξέταση και προγραμματισμό της αντιμετώπισης του προβλήματος.

Ως γνωστόν οι όρχεις βρίσκονται σε ένα “σάκκο” που ονομάζεται όσχεο. Ο καθένας τους περιέχεται εντός ενός ξεχωριστού διαμερίσματος του όσχεου και περιβάλλεται από μία πολύ μικρή ποσότητα υγρού, που αυξομειώνεται στο χρόνο. Αυτό γίνεται γιατί φυσιολογικά το υγρό αυτό παράγεται και απορροφάται. Όταν η ποσότητα του υγρού αυξάνεται σε τέτοιο βαθμό που η απορρόφησή του δεν είναι ικανή να το ελαχιστοποιήσει, προκαλείται μία διόγκωση του όσχεου που ονομάζεται υδροκήλη.

Η υδροκήλη είναι φυσιολογική στα νεογέννητα αγόρια και υποχωρεί από μόνη της μέχρι την ηλικία του 1 έτους.

Συμπτώματα υδροκήλης

Οι ασθενείς που παρουσιάζουν υδροκήλη, είτε του ενός είτε και των δύο πλευρών, έχουν συνήθως μια ανώδυνη διόγκωση του όσχεου.Όταν η ποσότητα του υγρού είναι μεγάλη, οι ασθενείς παραπονιούνται για μία αίσθηση βάρους και δυσφορίας, ενώ προβλήματα μπορεί να προκαλέσει και η αισθητική του όσχεου.

Αίτια υδροκήλης

Φλεγμωνές, λοιμώξεις, τραυματισμοί των όρχεων μπορεί να προκαλέσουν υδροκήλη. Άλλες πιθανές αιτίες είναι προηγηθέν χειρουργείο κιρσοκήλης και η χρόνια ορθοστασία.

Επιπλοκές υδροκήλης

Η υδροκήλη σπάνια δημιουργεί προβλήματα. Συνήθως δεν επηρεάζει τη γονιμότητα, εκτός από εξαιρετικά σοβαρές και προχωρημένες καταστάσεις. Οι ασθενείς, παρόλα αυτά πρέπει να εξετάζονται προκειμένου να αποκλειστεί πιθανή υφιστάμενη σοβαρή νόσος, όπως μια οξεία λοίμωξη (π.χ. επιδιδυμίτιτδα) ή καρκίνος των όρχεν (που αφορά νέους άντρες από 18 έως 40).

Διάγνωση υδροκήλης

Το ιστορικό και η φυσική εξέταση από έναν έμπειρο ουρολόγο συνήθως αρκούν για να τεθεί η διάγνωση της υδροκήλης. Η επιβεβαίωση χρειάζεται υπερηχογραφημα του όσχεου, που ταυτόχρονα αποκλείει άλλα υποκείμενα νοσήματα.

Αντιμετώπιση

Η υδροκήλη δεν υποχωρεί από μόνης της. Η μοναδική θεραπεία είναι η χειρουργική. Εναλλακτικά, μπορεί να απορροφηθεί το υγρό με βελόνα, μέθοδος που δεν συστήνεται, καθώς είναι σχεδόν βέβαιο ότι η συλλογή θα υποτροπιάσει πολύ γρήγορα. Κατά τη χειρουργική επέμβαση αφαιρείται βεβαίως το υγρό, αλλά παράλληλα, αναστρέφονται τα τοιχώματα του σάκκου που περιέχουν τον όρχι, με αποτέλεσμα να μην υπάρχει η ίδια κοιλότητα που συνέλεξε το υγρό αρχικά. Οι ασθενείς επιστρέφουν στο σπίτι τους την ίδια ημέρα, με ελάχιστες εξαιρέσεις (είτε σε ασθενείς με πολύ μεγάλες υδροκήλες, είτε που παρουσίασαν μεγαλύτερη αιμορραγία του αναμενομένου και θα χρειαστούν παροχέτευση) που είναι σπάνιες.

Αν πάσχετε από υδροκήλη, επικοινωνήστε με το ιατρείο μας για ένα λεπτομερή έλεγχο και προγραμματισμό της κατάλληλης αντιμετώπισης.